Waardevol verder

Hoe verder met Nederland? In de vraag zit de behoefte verstopt dat de pre-corona samenleving niet hoeft, mag of kan terugkeren. Vanwaar dit verlangen? Komt het misschien wel omdat we het idee hebben dat de tijd rijp is om iets te veranderen? Omdat iets grondig mis was met het oude ‘normaal’? Daar is inderdaad nogal wat over geschreven en er zijn veel signalen voor.
Maar hoe komt het dan dat er een wereld is gegroeid die nu ineens anders moet? Wie heeft die dan gemaakt? Wij niet, is snel het idee! Maar wie dan wel? Die anderen, zij die blind waren?
Hoe verraderlijk eenvoudig is de geboorte van polarisatie.

Het heeft geen zin om te gaan ‘vingerwijzen’ en dingen te roepen als ‘Zie je wel, wij hebben het altijd al gezegd: er moet iets veranderen!’. Want wie zijn die ‘wij’? We hebben allemaal een bijdrage geleverd aan de pre-corona samenleving. We gingen (en gaan weer?) vrolijk op vakantie, vlogen voor werk of familiebezoek de halve wereld om, en bezochten massaal festivals, uitgaansgelegenheden en sportscholen. We creëerden een economie waarin werkdagen vooral steeds korter moesten worden en het invullen van vrije tijd tot een wetenschap en een kunstvorm werd verheven. En ineens was die economie weg en zaten we met z’n allen binnen. Thuis.

In vrijwel alle Westerse landen is het antwoord op de vraag ‘Wat is het mooiste dat je het afgelopen jaar hebt ervaren?’ volmondig en in grote meerderheid: ‘vakantie’. (In het kader van Project Beauty hebben we die vraag inmiddels in zeven landen aan ruim 10.000 mensen gesteld) Met z’n allen hebben we een stijl van leven en werken opgebouwd waarin werk vaak vooral als belastend wordt ervaren en we ons pas echt weer mens voelen als we daar een paar weekjes aan kunnen ontsnappen.

Hele landen en delen van de economie drijven op de vaak als levensvervullend ervaren behoefte aan ‘tijdverdrijf’ genaamd ‘toerisme’, het gevolg van onze drang om ergens anders te zijn dan thuis. En met de gestaag groeiende welvaart leidt dit onder meer tot een toenemend aantal vliegbewegingen, met als collateral damage: Venetië is al jaren onbewoonbaar, in Barcelona worden fietsen voor toeristen gesloopt en in Amsterdam schelden inwoners gidsen verrot die toeristen rondleiden. Daarom: ‘Houston, we have a problem.’ Het heet soms Ibiza, Gran Canaria, Kreta, of Bali (en voor Chinezen vaak Amsterdam), en kan worden samengevat in dat woord dat onze behoefte aan ‘er even uit zijn’ zo mooi samenvat: vakantie.

Hoe verder met Nederland, was de vraag. Is het niet zinvol om – voordat we met allerlei verantwoorde en verstandige oplossingen komen – eerst zelf te kijken hoe wij vormgeven aan ons eigen leven? Want is die normale pre-corona wereld niet door onszelf ontstaan?

Hoe zou het zijn om bij dit moment van herstart even in te houden, en stil te staan bij de vraag wat voor ons het leven de moeite waard maakt? Is dat een stedentrip naar Parijs? Kunst aan de muur, of in een museum? Een boek lezen? Natuurbezoek? Cruisen in een coole cabrio? Seks? Stilte? Hoe zou het zijn om heel even een paar minuten te reflecteren op onze persoonlijk zoektocht naar de zin van het leven, naar ons eigen idee over de betekenis van dat mysterieuze woord ‘schoonheid’?

Een Vietnamese Zenmeester schreef ooit: ‘The way out is in.’ Met dit in gedachte: kan het zijn dat het antwoord op de vraag ‘Hoe verder met Nederland?’ niet ergens anders te vinden is, maar eerder dichter bij huis, in onze eigen omgeving, bij en in onszelf?

Daar is een opstapje voor: Project Beauty biedt een serie vragen over de beleving van schoonheid die helpen bij deze innerlijk ontdekkingsreis. Vragen waar geen goed of fout antwoord op is, en waar je soms zelfs blij van wordt. Want als we een antwoord hebben op de vraag ‘Hoe verder met mij?’, zijn we toch ook een stapje verder met de invulling van ‘Hoe verder met Nederland’.

De vragen van Project Beauty over de beleving van schoonheid zijn hier te vinden.

Marius Hogendoorn
Founder Project Beauty