Reflecties in Coronatijd, Moeder Aarde en mensen

We leven mét elkaar, naast elkaar en niet tégen elkaar, op een ronde aarde.
Als we van een afstand naar de aarde kijken, we gaan als het ware astronautje spelen, kunnen we dat náást elkaar heel goed zien. Deze feitelijke waarneming kan ons inzichten verschaffen met betrekking tot onze, eigenlijk heel rare levenshouding: wij mensen, hebben ons boven de schepping gesteld en gedragen ons competitief. Wij sluiten vele anderen uit en dan heb ik het nog niet eens over de natuur waaronder de dieren. De gevolgen van het besef hiervan zijn groot als het gaat over ons gedrag in het dagelijkse leven. Al het echte leven of het nu de mensen zijn, de dieren, de bomen of de planten, al die expressies van leven, leven voortdurend naast elkaar en met elkaar. Dit nevengeschikte leven wordt bepaald door de cyclisch evolutionaire wetten van schepping, kort weg, de wetten van de natuur.

Wij mensen hebben onze eigen wetten gemaakt en houden daarbij nauwelijks rekening met de natuur en de andere mens m.n. zij of dat we niet kennen. Denk hierbij aan bijvoorbeeld vluchtelingen.
Nee, wij, met name de Westerse mens, hebben ons dus boven de schepping geplaatst, ons te weinig beseffende dat bij ons handelen alles samenhangt en met elkaar communiceert, ook zonder woorden.
Vanuit onze antropocentrische, bijziende houding sluiten wij anderen uit met keiharde concurrentie die veel angst, armoede en stress oplevert. Voorbeelden van gevolgen: mensen- en dierenleed alsook uitputting van grondstoffen en klimaatproblematiek.
Alhoewel de natuur, inclusief de dieren alsook bomen en schimmels met elkaar en andere levensvormen niet in woorden en getallen communiceren, is in al die onderlinge verhoudingen van levensvormen, wel degelijk communicatie in dit schitterende integrale ‘systeem’ dat ik nu maar even de biosfeer noem, waardoor het zichzelf in dynamisch in stand houdt.
Dus als we keuzes maken, laten wij dit dan doen vanuit respect voor ál, niet alleen het leven in ons , maar ook het leven naast ons nu en na ons.

Ik zeg wel eens: ‘Let’s not compete but let’s compare with care in order to share with care; niet uitsluiten maar betrekken.

Nu in de coronatijd, alhoewel er heel veel lijden is, is er ook tijd voor reflectie, een kans om onze houding individueel maar ook collectief te veranderen. Gelukkig gebeuren er nu ook heel veel mooie dingen waarbij we elkaar steeds meer gaan helpen.

Bijna 40 jaar geleden las ik een boekje van dr. Jerry Jampolsky: ‘Love is letting go of fear, where there is fear there is no love, where there is love, there is no fear’.
Er zijn miljoenen van verkocht. Het heeft me diep geraakt. Nog vele malen per dag denk ik eraan.
Ik probeer ernaar te leven en dat lukt lang niet altijd. De kunst is dan mezelf en (de) andere(n) te vergeven.
Het maakt me vrij om dankbaar te zijn.
En…dat ben ik ook.
Laten we er met z’n allen iets moois van (blijven) maken.

Fred Matser
Founder Fred Foundation en filantroop